Öve Öve Bitiremediğim İki Roman- BCP/Mart

 Herkese merhaba! Bu ayın BCP konusu, Dünya Kadınlar Günü.

Genel olarak baktığımız zaman erkekler günü diye bir gün olduğunu görmüyoruz, değil mi? Her günü anlayışlı, saygı dolu geçirmek yerine yalnızca bir günü kadınlara adayıp onları yüceltmek, 9 Mart'ta kötülüklere devam etmek çok mu insanca? Bu sebeple 8 Mart'ı özel bir gün olarak kutlamayı tercih etmiyorum. Çünkü her gün haberlerde kadın cinayetlerini görüp, serbest bırakılan yaratıkların pişkinliklerini izliyoruz. Her gün iş yerlerinde küçük görülen, hafife alınan kadınları duyuyor, karşı cins yetmiyormuş gibi hemcinslerimiz tarafından bile linç ediliyoruz. 

Dünya öyle bir noktaya geldi ki... Kendimden örnek verecek olursam sürekli sosyal medyada ve reklamlarda dolanan 'kadın bunu yapmalı, kadın böyle olmalı' gibi tutumlar yüzünden kendimi eksik hissetmeye başladığımı söyleyebilirim. Bazı durumları belirtmeye çalışırken iletilmek istenen mesaj gönderilmesi gereken kişilerden çok diğer kesimi etkileyebiliyor. Zamanla fark ettim ki kadının yapabileceğini söyledikleri çoğu şeyi yapamıyorum, bende o yeterlilik alanı mevcut değil ama bir yanım sinsice zihnimi ele geçirip "Neden yapamıyorsun? Yapmalısın, böyle olmalısın," diyerek ruhuma baskı kuruyor. 

İnsan özgürlük haklarını bu yargıların ışığında kaybediyor, kendinden uzaklaşıyor. Zira toplumumuz artık sırf kendini kanıtlamak için benliğinden uzaklaşan insanlarla dolu. Kimse kendisi gibi davranmıyor. "Bak reklamda böyle diyor, o zaman inandığım değerlerden uzaklaşmalı ve kendim gibi olmamalıyım..." Bu ne kadar doğru? 

Hani özgürdük, hani kararlarımızı kendimiz verebilir istediğimizi yapabilirdik? O zaman ben neden yapamadıklarım yüzünden yargılanıyor, devamlı linç ediliyorum? Doğan Cüceloğlu Evlenmeden Önce kitabında şu güzel cümleyi kuruyor: "İnsan insanın kurdu değil umudu olmalıdır." Biz birbirimize sataşmaya, eleştirip yerin dibine sokmaya öyle alışmışız ki umuda yerimiz kalmamış. Bence azıcık durulmalı ve özümüze dönmeliyiz. İnsan inandığı değerlerle tamamlanır, başkası gibi olmaya çalışıp kendimizi kıyasladıkça yok olacağız... 

Şimdi sizlere çok sevdiğim ve devamlı altını çizdiğim yerlere dönüp durduğum kitaplardan bahsedeceğim:)

1. Aşk ve Gurur - Jane Austen 

En en en sevdiklerimden olan Aşk ve Gurur orijinal haliyle Gurur ve Önyargı birçok noktasıyla ele alınabilecek, çoğu insan ilişkisini kapsayan 'önyargı' kavramını gurur ile birleştirerek gururun çoğu zaman bizi kahra sürükleyeceğini, önyargıların ise insanlardan uzaklaştıracağını öyle güzel ve nahif bir dille anlatıyor ki hayran olmamak elde değil. Jane Austen dönemin içinde parlayıp yazılarıyla sesini duyuran, döneme eleştirisini ince ince işlediği satırlarla belirten bir yazar. Onu bu kadar sevmemin nedeni bu özellikleri ve oluşturduğu karakterleridir. 

Elizabeth ve Bay Darcy çok güzel mesajlar veren bir çiftti. Peki sizce, hangisi gururu, hangisi önyargıyı temsil etmekte? 

Ayrıntılı incelemeyi sonraki yazılara bırakıp sevdiğim alıntıları paylaşarak diğer kitaba geçeceğim. 

"Bu kusurların arasında kibir ve gurur da vardır, sanırım." 

"Evet, kibir gerçekten bir kusurdur. Ama gurur... Kişi gerçekten zekiyse, gurunu her zaman iyiye kullanabilir." 

*

"Çoğu zaman bizi aldatan gururumuzdan başka bir şey değil."

* 

"Boşuna mücadele ettim. Faydası yok. Duygularım baskı tanımıyor. Size ne kadar hayran olduğumu, sizi ne kadar sevdiğimi söylememe izin verin..." 

2. Uğultulu Tepeler / Emily Bronte

Sevgili yoldaşlarım, ben bu romanın üzerine oturup saatlerce konuşabilir ve kimin gerçek suçlu olduğunu tartışabilirim! Romanın içerisine öyle bir hikaye yerleştirilmiş ki asla birini suçlayamıyor ve yine asla birini aklayamıyorsunuz. Yapabildiğiniz tek şey sayfaları değiştirirken hipnoz olmak! 

Üstelik bu roman yazarın ilk ve tek eseri. Dönemin şartları yüzünden kendi ismiyle yayınlayamadığı kitabı erkek adıyla bastırıyor ve sonrasında adını kitabın kapağına yazdırıyor. Bunu yazdıktan sonra da hastalanıp geride sadece bu güzel eseri bırakarak vefat ediyor. 

Sevgi, kin, nefret, intikam, tutku gibi güçlü duygularla örülü en doğru tanımıyla tuhaf bir gençlik öyküsü. 

"Bir zamanlar fakir ama gururlu bir Heatcliff vardı," dercesine zenginleşerek geri dönen ve eskiden çalıştığı evi satın alan kötülüğü intikamla birleştiren esas adamımız. 

Evin besleme fakir oğlanına aşık olduğunu kabullenemeyip zengin bir bey ile evlenen şımarık ve düşüncesiz esas kızımız Catherine... 

Karısı ne yaparsa yapsın ondan nefret edemeyen, saflığıyla romanın en iyi kahramanı olduğunu düşündüren ama saflığın fazlasının da zararlı olduğunu kanıtlayan Edgar Linton... 

Her şeyi görüp bizlere anlatma görevinde olan evin emektar hizmetlisi Nelly... 

Kitabın arkasına iliştirdiğim taze yorumum ise şu: 

"Okuduğum en ilginç kitap olduğuna eminim. Karakter tahlilleri özellikle çıkartılmalı. İki deli, aklı başında olmayan, insanın delicesine hissettikleri aşk şiddete, intikama, kin ve nefrete dönüşüyor. Tek onları değil, çevrelerindeki herkesi etkiliyor. Hikayenin esas kötüsü her sayfada değişse de kötü olmayan tek kişi var ki o da şüphesiz Edgar Linton'dur. Bir suçu varsa o da Catherine 'e karşı hep boyun eğmesidir. Kötü bir aşk hikayesi nasıl bu kadar güzel ve akıcı anlatılmış gerçekten inanamıyorum. İlk başta romantik ve imkansız bir aşk hikayesi okuyacağımı zannetsem de sayfalar ilerledikçe ve karakterleri tanıdıkça yanıldığımı fark ettim. Hikayeyi özetleyeceksem ancak şöyle özetleyebilirim: 

İntikam, aşk ve bolca delilik!" 

"... Onu yakışıklı falan diye sevmiyorum Nelly; benden daha çok bana benziyor da, onun için seviyorum. Ruhlarımız her neden yoğrulmuşsa ikimizinki de aynı." 

*

"Ölümden kurtardığın bu şey, bütün bu emeklerine karşın, ilerde senin için yalnızca üzüntü olacak." 

*

"Benim sarayımı yıkıp yerle bir ettikten sonra şimdi de onun yerine bir baraka kurmaya ve bunu, bana bir yuva diye vererek iç rahatlığıyla bu el açıklığına hayran olmaya kalkma." 

Altını çizdiğim bütün alıntıları yazmaya kalksam sayfalar tutar, o yüzden şimdilik bu kadarla bırakıp sizleri bu iki güzel romanla tanışmaya davet ediyorum. 

Siz bu iki kitaptan hangilerini okudunuz? Düşünceleriniz neler? Yorumlarda belirtmeyi unutmayın lütfen. Ayrıca bu ayın konusuna binaen: 

Kadının 21. yy da toplumdaki konumu hakkında ne düşünüyorsunuz?